- این خبر که چند محقق ایرانی توانسته اند اختراعی کاربردی را به ثبت برسانند و حتی از مجامع علمی داخلی و خارجی برایش تأییدیه بگیرند ، برای همه ما بسیار تکراری و آشناست. اما تقریباً همه این خبرها ، برغم تنوع محصولات و اختراعات ، در  اختتامیه شان ، با یکدیگر مشترک اند: «عدم استقبال مسوولان و نهادهای مسوول از اختراعات و ابتکارات ایرانی ها.»

نتیجه نیز کاملاً مشخص است: سرخوردگی مخترعان ایرانی و گاه ، روانه شدن آنها به خارج یا فروختن حق امتیاز اختراع شان به شرکت های خارجی.
جالب اینجاست که بعضاً همین اختراعات ، پس از صنعتی سازی در آن سوی آب ها ، به قیمت های گزاف توسط شرکت های داخلی خریداری و وارد کشور می شود ؛ شرکت هایی که موقع مراجعه مبتکران داخلی ، آنها را پشت درهای بسته نگه داشته و طرح هایشان را مردود دانسته بودند!

یکی از این موارد ، اختراع دو جوان لرستانی است که از سه سال پیش ، در بروکراسی اداری مانده است ؛ اختراعی که اتفاقاً به یکی از معضلات اصلی ایران امروز مربوط می شود: آلودگی هوا .

از قرار معلوم ، این دو مخترع کشورمان ، دستگاه دودگیر خودرو و موتورسیکلت ساخته اند که با هزینه ای بسیار کمتر از کاتالیست و با شیوه ای جدید ، آلودگی ناشی از عملکرد وسایل نقلیه و حتی دستگاه های زباله سوز را مهار می کند. سه دکتر شیمی از سه دانشگاه کشور نیز اختراع آنها را تأیید کرده اند.

با این حال ، خودروسازی ها و نهادهای ذیربط ، نه تنها روی خوشی به این اختراع نشان نداده اند ، بلکه حتی سازمان حفاظت محیط زیست از این دو جوان ، مبلغ 5 میلیون تومان پول نقد درخواست کرده تا اختراعشان را تحویل بگیرد و بررسی کند!

واقعاً جای تأسف دارد که کشور دچار آلودگی گسترده و مرگبار هواست و روزانه تعدادی از ایرانیان دقیقاً به همین دلیل فوت می کنند ، ولی نه تنها مسوولان ، خودشان کار جدی و مهمی برای حل این مشکل انجام نمی دهند ، بلکه پیش پای کسانی هم که می خواهند قدمی در این راه بردارند ، سنگ می اندازند و حتی از آنها پول می خواهند!

چه اشکالی دارد که نهادهای ذیربط ، بدون چشمداشت مالی ، این اختراع را بررسی کنند و اگر واقعاً آن را مفید تشخیص بدهند ، وارد پروسه تولید خودرو و موتورسیکلت کنند؟ آیا می ترسند هزینه خودروسازان بالا برود؟ یا مردم کمتر سرطان بگیرند؟ یا این دو مخترع ، ثروتمند شوند؟!

اگر همین اختراع ، توسط خارجی ها صورت می گرفت و مثلاً مرسدس بنز آن را به کار می گرفت ، آیا در همین ایران خودمان ، آن را "بَه بَه و چَه چَه" نمی کردند و حسرتش را نمی خوردند؟ ولی حالا که دو ایرانی این کار را انجام داده اند ، حتی نباید دستگاهشان را بررسی هم کرد؟! تا کی باید مرغ همسایه غاز باشد؟!

در کشوری که هر روز هزینه های میلیاردی از بودجه عمومی برای همایش و تبلیغات انجام می شود ، چرا باید از دو جوان که از علم و عمر و جیب  خود برای یک اختراع هزینه کرده اند ، پول میلیونی بخواهند تا اختراعشان را بررسی کنند؟ در همه جای دنیا از چنین افرادی حمایت می شود و امکانات در اختیارشان قرار می دهند ولی اینجا ، از انهاپول هم می خواهند!

چه اشکالی دارد که سازمان محیط زیست یا وزارت صنایع ، این اختراع را بدون این که پولی از مخترعان طلب کند ، بررسی نماید؟ فوقش این است که آن را رد می کنند یا اصلاحیه ای برایش می زنند! و البته فراموش نکنیم که چند دکترای شیمی از دانشگاه های معتبر کشور ، آن را تأیید کرده اند.
البته ، بحث فقط اختراع اخیر نیست بلکه همه ساله ، با مخترعین و مبتکرین متعددی در کشور چنین برخوردهای زننده ای می شود.
همین است که مراکز علمی و تحقیقاتی دنیا ، پر است از ایرانیانی که مدام دستاوردهای جدیدی به جهان عرضه می کنند ولی نام و نانش نصیب کشورهایی  می شود که "شعور" میزبانی و رفتار درست با انسان های خلاق را دارد.
ما هم حداکثر کاری که بعد از راندن این افراد از کشور انجام می دهیم این است که در رسانه های داخلی تیتر بزنیم: "فلان ایرانی در فلان کشور ، فلان اختراع را انجام داد" و سپس ، از فرط افتخار ذوق مرگ شویم و به رویمان هم نیاوریم که این اختراعات و ابتکارات می توانست در داخل محقق شود.